Een verzameling van mensen
November 2013
Mijn werk gaat altijd over verzamelen. Vaak is dit het verzamelen van de ongrijpbare dingen die het menszijn, mens zijn maakt. In mijn vorige werk verzamelde ik metaforen voor herinneringen, objecten van mensen en ving ik intieme momenten op film. De dingen die ik verzamel probeer ik op een eigen manier tastbaar te maken, soms door een video, soms door een omgeving te creëren waarin de toeschouwer zich mag begeven, soms door een handeling. Ik wil mensen deel uit laten maken van mijn werk. Mijn werk is voor mensen, door mensen en over mensen.
In mijn huidige project verzamel ik gezichten. In dit project kom ik kort in contact met voor mij vaak nieuwe mensen. We drinken dan een kopje thee en hebben een kort gesprek. Hierna mogen ze gaan liggen op een tafel en begin ik met gipsen. Gipsen is een intiem proces. Ik raak de gezichten van deze mensen aan, de directe huid en hetgeen waarmee we communiceren. Na een tijdje word het gips hard. Het communiceren stopt en de persoon bevind zich in een moment waarin hij niet kan zien en niet kan praten. Het maken van een dergelijke afdruk getuigd van vertrouwen en heeft te maken met overgave. Het moment op de tafel dwingt de mensen die bij mij komen om een momentje tot zichzelf te komen en even te ontspannen. De ontmoeting, het delen van een vertrouwensband en een moment tot bezinning is vanaf dat moment verzegeld door een afdruk van het gezicht. Een tastbare herinnering aan het moment.
Mijn gezichten project is een project met contrasten. Communiceren staat tegenover zwijgen, het jezelf overgeven aan een onbekende, de persoonlijke benadering tegenover de veelheid van mensen die er over de vloer komen. De verschillende gezichten die uitgevoerd worden in een en hetzelfde materiaal. Het project verteld daarbij ook veel over mijzelf. De contrasten die er in mij als persoon zitten zijn dezelfde als die in mijn project.
November 2013
Mijn werk gaat altijd over verzamelen. Vaak is dit het verzamelen van de ongrijpbare dingen die het menszijn, mens zijn maakt. In mijn vorige werk verzamelde ik metaforen voor herinneringen, objecten van mensen en ving ik intieme momenten op film. De dingen die ik verzamel probeer ik op een eigen manier tastbaar te maken, soms door een video, soms door een omgeving te creëren waarin de toeschouwer zich mag begeven, soms door een handeling. Ik wil mensen deel uit laten maken van mijn werk. Mijn werk is voor mensen, door mensen en over mensen.
In mijn huidige project verzamel ik gezichten. In dit project kom ik kort in contact met voor mij vaak nieuwe mensen. We drinken dan een kopje thee en hebben een kort gesprek. Hierna mogen ze gaan liggen op een tafel en begin ik met gipsen. Gipsen is een intiem proces. Ik raak de gezichten van deze mensen aan, de directe huid en hetgeen waarmee we communiceren. Na een tijdje word het gips hard. Het communiceren stopt en de persoon bevind zich in een moment waarin hij niet kan zien en niet kan praten. Het maken van een dergelijke afdruk getuigd van vertrouwen en heeft te maken met overgave. Het moment op de tafel dwingt de mensen die bij mij komen om een momentje tot zichzelf te komen en even te ontspannen. De ontmoeting, het delen van een vertrouwensband en een moment tot bezinning is vanaf dat moment verzegeld door een afdruk van het gezicht. Een tastbare herinnering aan het moment.
Mijn gezichten project is een project met contrasten. Communiceren staat tegenover zwijgen, het jezelf overgeven aan een onbekende, de persoonlijke benadering tegenover de veelheid van mensen die er over de vloer komen. De verschillende gezichten die uitgevoerd worden in een en hetzelfde materiaal. Het project verteld daarbij ook veel over mijzelf. De contrasten die er in mij als persoon zitten zijn dezelfde als die in mijn project.
Een directe confrontatie
Juni 2013
De aanleiding voor mijn werk is vaak een directe situatie waarin ik mij bevind, of bevonden heb. Ik vang deze situaties in mijn notitieboekje, pluis ze uit elkaar en vertaal ze uiteindelijk naar beeldend werk. Het medium van mijn voorkeur is video. Vaak toon ik deze video’s in een installatie. Ik maak via mijn werk gevoelens bespreekbaar, haal herinneringen op en ik laat mensen situaties verkennen en erkennen. Mijn werk is hierdoor een directe confrontatie met ons gevoel.
In mijn meest recente werk: I am/ was trying to catch a free bird, dat onderdeel uit maakt van de installatie Remember, zoek ik naar lotgenoten. Ieder mens heeft gevoelens, maar gevoelens zijn relatief en persoonlijk. Vanuit deze denkwijze ben ik in gesprek gegaan met verschillende mensen. Ik heb ze gevraagd wat er bij hen naar boven kwam bij de zin: I am/ was trying to catch a free bird. Hierbij onderzocht ik of hun gevoel vergelijkbaar was met het mijne. Ik constateerde dat de ondertoon overeen kwam, maar de persoonlijke verhalen uiteenlopend.
Uiteindelijk ben ik met de persoon die het dichtst bij mijn eigen verhaal kwam, gaan werken. Met deze man heb ik een video opgenomen waarin ik hem de situatie op een symbolische manier laat herbeleven. Dit doe ik in de gehele Remember installatie.
Recentelijk heb ik deel genomen aan het project Theatre of Changzhou in de NWE Vorst. Binnen dit project reisde ik naar de stad Changzhou. Ik woonde bij een aantal Chinese mensen en heb geproefd van het dagelijks leven. De ervaringen die ik hier opdeed, filmde ik. Eenmaal terug in Nederland heb ik geprobeerd de kijker te betrekken bij mijn beelden. Ik besloot een Chinese keuken te bouwen met Nederlandse spullen. Zo probeerde ik door Nederlandse spullen in een andere context te plaatsen, een Chinese omgeving te creëren.
In een andere ruimte waren levensechte vogels te zien. In de ruimte hingen een twintigtal kooien aan het plafond met hun deuren open. Met deze vogels symboliseer ik het Chinese volk. Vrijer dan tijdens het communisme maar nog steeds gevangen in hun denkwijze.
De films uit China waren geprojecteerd op de muren van deze ruimte. Door de toevoeging van materiaal (met ieder hun eigen verhaal) waren deze beelden meer dan een registratie van het dagelijks leven. Ze vertellen in het klein wat er in het groot aan de hand is.
In de film De Zesde Dag werk ik vanuit fictie. Vanuit een verhaal filterde ik de hoofdelementen: Liefde, lust en geloof. Door deze elementen kwam ik op het idee een hedendaagse versie van het scheppingsverhaal te maken. In de film zie je twee mensen die elkaar ontdekken in het bos. Er ontstaat er een liefdesspel dat de verschillende kanten van de liefde laat zien.
Juni 2013
De aanleiding voor mijn werk is vaak een directe situatie waarin ik mij bevind, of bevonden heb. Ik vang deze situaties in mijn notitieboekje, pluis ze uit elkaar en vertaal ze uiteindelijk naar beeldend werk. Het medium van mijn voorkeur is video. Vaak toon ik deze video’s in een installatie. Ik maak via mijn werk gevoelens bespreekbaar, haal herinneringen op en ik laat mensen situaties verkennen en erkennen. Mijn werk is hierdoor een directe confrontatie met ons gevoel.
In mijn meest recente werk: I am/ was trying to catch a free bird, dat onderdeel uit maakt van de installatie Remember, zoek ik naar lotgenoten. Ieder mens heeft gevoelens, maar gevoelens zijn relatief en persoonlijk. Vanuit deze denkwijze ben ik in gesprek gegaan met verschillende mensen. Ik heb ze gevraagd wat er bij hen naar boven kwam bij de zin: I am/ was trying to catch a free bird. Hierbij onderzocht ik of hun gevoel vergelijkbaar was met het mijne. Ik constateerde dat de ondertoon overeen kwam, maar de persoonlijke verhalen uiteenlopend.
Uiteindelijk ben ik met de persoon die het dichtst bij mijn eigen verhaal kwam, gaan werken. Met deze man heb ik een video opgenomen waarin ik hem de situatie op een symbolische manier laat herbeleven. Dit doe ik in de gehele Remember installatie.
Recentelijk heb ik deel genomen aan het project Theatre of Changzhou in de NWE Vorst. Binnen dit project reisde ik naar de stad Changzhou. Ik woonde bij een aantal Chinese mensen en heb geproefd van het dagelijks leven. De ervaringen die ik hier opdeed, filmde ik. Eenmaal terug in Nederland heb ik geprobeerd de kijker te betrekken bij mijn beelden. Ik besloot een Chinese keuken te bouwen met Nederlandse spullen. Zo probeerde ik door Nederlandse spullen in een andere context te plaatsen, een Chinese omgeving te creëren.
In een andere ruimte waren levensechte vogels te zien. In de ruimte hingen een twintigtal kooien aan het plafond met hun deuren open. Met deze vogels symboliseer ik het Chinese volk. Vrijer dan tijdens het communisme maar nog steeds gevangen in hun denkwijze.
De films uit China waren geprojecteerd op de muren van deze ruimte. Door de toevoeging van materiaal (met ieder hun eigen verhaal) waren deze beelden meer dan een registratie van het dagelijks leven. Ze vertellen in het klein wat er in het groot aan de hand is.
In de film De Zesde Dag werk ik vanuit fictie. Vanuit een verhaal filterde ik de hoofdelementen: Liefde, lust en geloof. Door deze elementen kwam ik op het idee een hedendaagse versie van het scheppingsverhaal te maken. In de film zie je twee mensen die elkaar ontdekken in het bos. Er ontstaat er een liefdesspel dat de verschillende kanten van de liefde laat zien.